ویژگی فیلمبردار خوب در آمل
یک عکس خوب باید مجموعه‌ای از ویژگی‌ها را داشته باشد که به برقراری ارتباط با بیننده کمک کند. ویژگی‌های یک عکس خوب عبارتند از:
نورپردازی مناسب
نورپردازی یکی از جنبه‌های مهم عکاسی است. نور مناسب می‌تواند جلوه‌های ویژه‌ای به عکس ببخشد.
ترکیب بندی:
ترکیب بندی هنر انتخاب چیزی است که باید (یا نباید) در یک عکس باشد. تصمیم گیری در مورد اینکه کدام قسمت از صحنه نمایش داده شود و روی کدام عناصر تمرکز شود، را ترکیب بندی می گویند.
یک ترکیب بندی خوب با سوژه یا فوکوس اصلی عکس شروع می شود. گاهی اوقات نحوه قرار گرفتن سوژه در عکس مهمتر از این است که سوژه چیست. قرار دادن سوژه در وسط کادر، تقارن و الگوی عکس را نشان می دهد و چرخاندن دوربین به گونه ای که سوژه در یک طرف کادر قرار گیرد، توجه بیننده را به کل عکس جلب می کند.
همچنین مهم است که اشیاء اضافی را در عکس وارد نکنید. گاهی وجود اشیاء اضافی در عکس باعث جلب توجه کاذب می شود و به جای سوژه اصلی توجه بیننده را جلب می کند. گاهی اوقات تغییر زاویه یا مکان دوربین یا زوم کردن روی سوژه می تواند به حذف عناصر منحرف کننده از سوژه کمک کند و توجه بیشتری را به سوژه جلب کند.
انتخاب فیلمبردار در آمل
انتخاب لحظه ای که عکس را می گیرید خیلی مهم هست. می‌توانید با انتخاب لحظه ی درست، سوژه ی خود را در حالت بهتری ثبت کنید. تفاوت بین زمانی که یک عکس می گیرید می تواند مشخصه یک عکس خسته کننده و یک عکس خوب باشد.
با زمان بندی مناسب، می توانید کاری کنید که یک سوژه در حال جهش شناور به نظر برسد یا سایه ها شکلی انتزاعی به خود بگیرند. انتخاب بهترین زمان برای گرفتن عکس، کمی دشوار بنظر می رسد و می توانید دوربین را در الت عکسبرداری پی در پی قرار دهید و چند عکس با سرعت بالا می‌گیرد و بعدا می‌توانید از بین آن‌ها یکی را انتخاب کنید.
ارتباط
بیشتر عکس به الهامی که در عکس است برمی گردد. شما می توانید تمام ویژگی های یک عکس خوب را در یک عکس داشته باشید، اما عکس شما فاقد معنا است و نمی تواند با بیننده ارتباط برقرار کند.
فوکوس مناسب
تنظیم فوکوس دوربین با استفاده از حالت های مختلف فوکوس خودکار یا دستی به عکاس این امکان را می دهد که سوژه را انتخاب کرده و آن را به وضوح ثبت کند.
اما برای اینکه عکس ما ویژگی های یک عکس خوب را داشته باشد، غیر از سوژه چه چیزهای دیگری باید فوکوس باشند؟ برخی از عکاسان سوژه را به وضوح ثبت می کنند و پس زمینه تار می شود، در حالی که برخی دیگر بیشتر پس زمینه تصویر را واضح نگه می دارند.
عمق میدان اصطلاحی است که برای اشاره به میزان تاری پس زمینه استفاده می شود. علاوه بر دیافراگم، عمق میدان نیز با فاصله بین سوژه و دوربین و اندازه سنسور کنترل می شود.
